Donderdag 24 oktober is de dag dat Ebusco’s voortbestaan - alweer - op het spel staat. Beleggers moeten in een speciale vergadering goedkeuring geven voor een aandelenuitgifte van 36 miljoen euro. Dat geld is nodig om de e-bussenbouwer uit Deurne (een stukje) weg te trekken bij de rand van de afgrond.

Komt die instemming er niet, dan is vrijwel zeker dat het doek valt voor Ebusco. Alles staat of valt bij de vraag hoeveel vertrouwen beleggers hebben in het reddingsplan dat het bedrijf donderdagochtend, enkele uren voor de allesbepalende bijeenkomst met aandeelhouders, op zijn website publiceerde.

Om aan te geven hoe precair de situatie is: toezichthouder AFM heeft -na een koersval van 20 procent vandaag-  inmiddels de handel in Ebusco op Euronext Amsterdam stilgelegd tot het moment dat Ebusco een persbericht verstuurt over de uitkomsten van de bava van vandaag.

Om het bedrijf voort te zetten, is veel nieuw geld nodig. Voor de derde keer in één jaar tijd moet een financieel noodverband worden aangelegd. De nieuwe bestuursvoorzitter, Christian Schreyer die tijdens de aandeelhoudersvergadering officieel benoemd wordt, loopt diverse maatregelen af die Ebusco aan cash moeten helpen.

Zo is het bedrijf met verschillende bestaande klanten in onderhandeling over de verkoop van de 61 bussen waarvoor de order eerder door andere klanten was geannuleerd. Ook hoopt Ebusco om “een belangrijke leverancier en strategische partner” zover te krijgen dat deze zijn vordering op Ebusco wil omzetten in aandelen. Verder zegt Schreyer voorraden te willen verkopen aan toeleveranciers. Ook denkt hij de productie en levering van de Ebusco 2.2 bus (de vorige generatie bus) te kunnen versnellen zodat inkomsten eerder binnenstromen.

Deze maatregelen, gecombineerd met de aandelenuitgifte, moeten volgens Ebusco voldoende financiële armslag opleveren om “tot het eerste kwartaal van 2025 en later” voldoende werkkapitaal te hebben om aan de verplichtingen te kunnen voldoen.

Wensdenken
Hoe reëel die opties allemaal zijn, maakt Ebusco in het handelsbericht niet duidelijk. Ook is niet helder in welk stadium Ebusco zit bij het realiseren van deze plannen, laat staan dat het een indicatie geeft van de precieze bedragen die Schreyer zo denkt te kunnen vrijspelen. De afdronk bij aandeelhouders is daarom voorlopig vooral dat het turnaround-plan een hoog wensdenken-gehalte heeft.

Twijfels of beleggers nog eens 36 miljoen euro via een aandelenuitgifte willen bijstorten, lijken er ook bij Ebusco zelf te zijn. De vrees is dat niet alle (huidige) beleggers van hun claimrecht gebruik zullen maken om nieuwe aandelen tegen een korting bij te kopen. 

“Ebusco is momenteel in gesprek met een aantal geïnteresseerde partijen die mogelijk bereid zijn om in te schrijven op de nieuwe aandelen”, zo is te lezen in het persbericht. Daarin wordt benadrukt dat eventuele nieuwe investeerders eenzelfde korting zullen krijgen als zittende beleggers die meedoen met  de claimemissie. Het bedrijf geeft verder aan dat de claimemissie waarschijnlijk wordt geannuleerd als het er niet in slaagt het volledige bedrag van 36 miljoen euro op te halen.

De VEB wees er eerder deze week op dat het hoogst ongebruikelijk is dat nog niet duidelijk was welke banken de emissie gaan begeleiden. Het lijkt er sterk op dat het risico van de emissie - lees: begeleidende banken die blijven zitten met aandelen Ebusco die beleggers niet afnemen - hoog wordt ingeschat.

Cfo vertrekt
Het feit dat financieel directeur Jurjen Jongma op de allesbepalende dag voor Ebusco zijn vertrek aankondigt, is ook niet bevorderlijk voor het vertrouwen. Jongma werd vorig jaar september door de commissarissen gepresenteerd als nieuwe cfo om Ebusco “door de volgende groeifase te leiden”.

Na twee kapitaalrondes - waarvan de laatste er dus nog doorheen moet worden gedrukt - vindt Jongma het welletjes. Hij zoekt een “nieuwe uitdaging”. Naar een opvolger wordt nog gezocht. 

 Acuut liquiditeitsprobleem
De liquiditeits-nood is acuut. Er zijn nogal wat verplichtingen waaraan het bedrijf op korte termijn moet voldoen. Uit de tussentijdse update blijkt dat Ebusco voor 33 miljoen euro in het krijt staat bij schuldeisers, voornamelijk leveranciers. Die zakenpartners wachten al te lang op hun geld en Ebusco is in overleg over “aangepaste betalingstermijnen” en “alternatieve opties”, waaronder dus het omzetten van openstaande facturen in Ebusco-aandelen. Ebusco heeft geen bankschulden.

Vermoedelijk stellen leveranciers inmiddels veel strengere eisen aan het zakendoen met Ebusco, bijvoorbeeld door helemaal niet of veel minder te leveren, of door Ebusco te dwingen direct (of zelfs vooruit) te betalen. Ook heeft het bedrijf boetes en claims aan zijn broek hangen voor te laat geleverde bussen. Onderhandelingen met klanten om deze disputen op te lossen, zijn in volle gang. De verwachte cash-out is, aldus Ebusco, “meegenomen in de liquiditeitsprognoses voor de komende maanden”.

Gezien de optimistische prognoses van Ebusco in het verleden, is het maar de vraag of de inschatting van deze kas-uitstroom reëel is. Het bedrijf spreekt zelf over een “ernstig tekort” aan contanten, dus de foutmarge is dun. Temeer omdat de productie van nieuwe bussen inmiddels “bijna volledig is stilgevallen”, wat ongetwijfeld tot nieuwe toekomstige leveringsproblemen leidt en mogelijk tot nog meer boetes.

Bovenop de achterstallige betalingen, boetes en claims heeft de bussenbouwer ook nog een betalingsachterstand bij de Belastingdienst, waarvoor Ebusco een deel van zijn bezittingen heeft verpand. Ondertussen schendt Ebusco ook afspraken die het met de garantieverstrekkers (ING, Rabobank en ABN Amro) heeft gemaakt. Dergelijke garanties zijn de smeerolie bij het zakendoen omdat bijvoorbeeld klanten en toeleveranciers weten dat de bank bijspringt als Ebusco in gebreke blijft.

Stip op de horizon
Ebusco zet een streep door de geplande investeerdersdag van november. Dat is begrijpelijk - alle nadruk ligt nu op het overleven van de komende maanden - maar de vraag is wel wat het perspectief op de langere termijn is.

Duidelijk is ook dat Ebusco zich gaat toeleggen op de ontwikkeling en marketing van bussen en het in elkaar sleutelen gaat overlaten aan externe partijen. Gezien alle productiestrubbelingen is dit een begrijpelijk besluit. Buiten het feit dat Ebusco zijn technologie in licentie wil verkopen in onder andere Noord-Amerika, is er verder geen nieuws over het verdienpotentieel op de langere termijn.

Het bedrijf geeft wel aan dat het eind volgend jaar maandelijks 40 tot 50 bussen wil produceren. Dat vertaalt zich in een productie van maximaal 600 bussen op 12-maandsbasis. Nog niet zo heel lang geleden was het doel op termijn drieduizend bussen per jaar te produceren.